Από: Αντιστράτηγο ε.α. Ιωάννη Κρασσά

«Μόνο ἡ δύναμη μπορεῖ νὰ συνεργαστεῖ. Ἡ ἀδυναμία μπορεῖ μόνο νὰ ἱκετεύσει».  Στρατηγός Ντουάϊτ «Άικ» Αϊζενχάουερ (1890-1969), 34^ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το Αβυσσαλέο Μίσος

Την 06:30 της 7^ης Οκτωβρίου 2023, ημέρα Σάββατο, το «Παλαιστινιακό Ισλαμικό Κίνημα Αντιστάσεως», γνωστό ως Χαμάς, πραγματοποίησε το μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα, από ιδρύσεως του, εναντίον του Ισραήλ. Η επιχείρηση με την ονομασία «Καταιγίδα Αλ Άκσα» είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία 1.200 πολίτων και την απαγωγή 251 ομήρων. Βλέπε σχετικό άρθρο: Η Επιχείρηση «Καταιγίδα Αλ Άκσα (7 Οκτ 2023)». Στη συνέχεια το Ισραήλ κήρυξε το πόλεμο κατά της Χαμάς και εισέβαλλε στη Γάζα με σκοπό την στρατιωτική και πολιτική εκμηδένιση της, εγχείρημα το οποίο αποδείχθηκε αρκούντως δύσκολο. Μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί 65.000 Παλαιστίνιοι [1], 1.316 Ισραηλίτες και έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων και των λοιπών υποδομών της Λωρίδος της Γάζας.

Η Γάζα στα ερείπια.

Η Στάση της Διεθνούς Κοινότητος

Την 12^η Σεπτεμβρίου 2025, στο κείμενο της διακηρύξεως της 80ης ολομέλειας της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, που αφορούσε την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους, η Χαμάς εξαιρέθηκε της συμμετοχής στη διακυβέρνηση του[2]. Ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς[3] (1935) στην ομιλία του καταδίκασε τη Χαμάς. Πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, τη θεωρούν «τρομοκρατική οργάνωση», ενώ ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογκάν (1954) τη βλέπει ως «Ομάδα Αντιστάσεως[4]» Το Ισραήλ διακηρύσσει ότι ο εχθρός της δεν είναι ο λαός της Παλαιστίνης. Η διεθνής κοινή γνώμη έχει δικαιολογημένα εξοργισθεί για το δράμα των αμάχων της Γάζας, οι οποίοι στερούνται ασφάλειας, στέγης, διατροφής, ιατρικής φροντίδας και περιθάλψεως. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι όλοι οι Παλαιστίνιοι ανήκουν στη τρομοκρατική οργάνωση, αλλά είναι δύσκολο να εντοπισθούν ποιοι αποτελούν μέλη της. Όσες προσπάθειες έγιναν μέχρι τώρα για το τερματισμό του πολέμου απέτυχαν, γιατί οι εμπόλεμοι δεν το επιθυμούν. Αυτό που διακαώς επιδιώκουν είναι να εξαφανίσει ο ένας τον άλλο. Δεν είναι δυνατόν όχι μόνο να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο, αλλά και σε όμορους. Όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα, εάν είναι δυνατόν ο ένας στον αντίποδα της υδρογείου από τον άλλον. 

Ο Συσχετισμός των Δυνάμεων

Η Χαμάς συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να αναμετρηθεί με το Ισραήλ σε στρατιωτικές επιχειρήσεις επί του πεδίου της μάχης. Τα Ισραηλινά στρατεύματα υπερέχουν των αραβικών, γεγονός που αποδείχθηκε σε επανειλημμένες πολεμικές αναμετρήσεις από την ίδρυση του Ισραήλ (14 Μαΐου 1948) μέχρι σήμερα. Βλέπε σχετικά άρθρα [5]. Η Χαμάς δημιούργησε το δικό της κόμμα, κέρδισε τις εκλογές το 2006 στη Γάζα και στην συνέχεια έλεγξε πλήρως όλες τις κρατικές δομές και υπηρεσίας, χωρίς να κηρύξει ξανά εκλογές. Επί της ουσίας εγκαθίδρυσε μια μονοκομματική δικτατορία εξοντώνοντας και εκδιώκοντας όσοι ήσαν μέλη της Φατάχ[6], η οποία διοικεί την Δυτική όχθη. Στη συνέχεια αύξησε τη δύναμή της σε προσωπικό, προμηθεύτηκε περισσότερα όπλα και έσκαψε ένα δαίδαλο σηράγγων, εκτεινόμενων σε μήκος πολλών χιλιόμετρων σε μεγάλα βάθη. Οι ένοπλοι της Χαμάς διαφεύγουν στις σήραγγες, αναμειγνύονται με το πλήθος, δεν χρησιμοποιούν στρατιωτικές στολές, με αποτέλεσμα να εντοπίζονται δύσκολα. Όσον αφορά την πολιτική τους διείσδυση, υπάρχουν σε όλους τους χώρους, στο διοικητικό μηχανισμό, στις υπηρεσίες και στις μη κρατικές οργανώσεις.  

Αναγνώριση για την Αναγνώριση

Από τις 23 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 2025, στην Νέα Υόρκη, με την ευκαιρία της 80ης Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, 10 επιπλέον μέλη του οργανισμού αναγνώρισαν το κράτος της Παλαιστίνης[7]. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η αναγνώριση από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, με την οποία εξασφάλισε την υποστήριξη των τεσσάρων από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κίνα και η Ρωσία το αναγνώρισαν από το 1988. Οι ΗΠΑ έχει αναγνωρίσει μόνο την Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς, από την ίδρυσή της στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Επί του συνόλου των 193 μελών του ΟΗΕ τα 157 (81%) έχουν προβεί σε αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.

Το 2017 η Χαμάς άλλαξε τη θέση της όσον αφορά την ύπαρξη των κρατών και υιοθέτησε την ιδέα ενός και μόνο παλαιστινιακού κράτους εντός των ορίων πριν από το πόλεμο του 1967, χωρίς όμως να αναγνωρίζει το Ισραήλ ως κρατική οντότητα.

Στις 18 Ιουλίου 2024, το Ισραηλινό Κοινοβούλιο (Κνεσέτ) ενέκρινε ψήφισμα που απέρριπτε την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Επί συνόλου 120 βουλευτών 68 ψήφισαν υπέρ, 9 κατά, ενώ 46 αποχώρησαν της ψηφοφορίας. 

Η Μετάβαση από την Αναγνώριση στην Ανεξαρτησία.

Η ανεξαρτησία ενός κράτους στηρίζεται στην ύπαρξη 3 παραγόντων. Στο έδαφος, στο πληθυσμό και στην ύπαρξη μιας κυρίαρχης κυβερνήσεως. Επί του παρόντος η Παλαιστίνη έχει μόνο το πληθυσμό. Δεν υφίστανται συμφωνημένα σύνορα, ενώ η παλαιστινιακή αρχή τελεί υπό τον έλεγχο της Ισραηλινής διοικήσεως. Ένας τρόπος υπάρχει για να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι την ανεξαρτησία τους: Να επιβληθεί στο Ισραήλ μετά από μια στρατιωτική ήττα, είτε από τους Παλαιστίνιους που πρακτικά αδυνατούν, είτε από άλλες χώρες που θα έχουν τη βούληση να πολεμήσουν για την ελευθερία τους.

Να μην ξεχνάμε πως απέκτησε την ανεξαρτησία η πατρίδας μας. Το 1825 ο Ιμπραήμ Πασάς (1789-1848) αποβιβάσθηκε στην Πελοπόννησο, τον οποίον αδυνατούσαμε να τον αντιμετωπίσουμε στρατιωτικά. Την 6η Ιουλίου 1827 υπογράφηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ρωσίας και της Γαλλίας, με την οποία συμφωνήθηκε η «μεσιτεία» των 3 χωρών στην Υψηλή Πύλη, για την αναγνώριση της Ελλάδος ως αυτόνομου κράτους φόρου υποτελή στην Τουρκία. Ο Σουλτάνος την απέρριψε, παρά την καταστροφή του στόλου του στη ναυμαχία του Ναβαρίνου (8 Οκτώβριου 1827) και την άφιξη του γαλλικού στρατού στην Πελοπόννησο (Αύγουστος 1828). Την 14η Σεπτεμβρίου 1829, αναγνώρισε τελικά την ανεξαρτησία της Ελλάδος, με την υπογραφή της «Συνθήκης της Ανδριανουπόλεως» (Άρθρο 10), η οποία σήμανε τον τερματισμό του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, που ξέσπασε το 1828.  

Η Φιλοσοφική Προσέγγιση

Ο Ινδός στοχαστής και ακτιβιστής Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948) [8] σε μία από τις πιο διάσημες φράσεις προέβλεψε: «Την ημέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη». Ο Γκάντι δεν προσδιόρισε το πως μπορεί να συμβεί, γιατί είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Στο Παρίσι με την ευκαιρία της αναγνωρίσεως του Παλαιστινιακού κράτους από την Γαλλία, προβλήθηκαν στον ηλεκτρονικό πίνακα του πύργου του Άιφελ, οι σημαίες των δύο χωρών, με το περιστέρι της ειρήνης ανάμεσα τους. Η Γαλλία το 2024 ήταν η δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές όπλων παγκοσμίως, με ποσοστό 9,6% (11.8 δις. δολάρια). Οι εμπόλεμοι της Γάζας δύνανται να συνάψουν ειρήνη, αλλά δεν το επιθυμούν επ’ ουδενί. Αυτοί που διατείνονται ότι το επιθυμούν, δεν θέλουν να καταβάλουν το τίμημα για την σύναψή της. Προς το παρόν ανάμεσα στα δύο κράτη υπάρχουν μόνο τα όπλα. Οι κοινωνίες παράγουν, συντηρούν και πολλαπλασιάζουν τη βία. Οι άνθρωποι από νήπια εξοικειώνονται με τη βία μέσα από την ίδια την οικογένεια, το σχολείο, τη γειτονιά, το γήπεδο, το δρόμο, το διαδίκτυο, τη τηλεόραση και σε πληθώρα άλλων δραστηριοτήτων. Πολλοί απ’ όσους έχουν δημόσιο λόγο, προτρέπουν εκ προθέσεως, η μη στη βίαιη συμπεριφορά, με επιλεκτική όμως κατά κανόνα ευαισθησία στην απώλεια και το πόνο. Μ’ αυτό το τρόπο αναπτύσσονται τα επιθετικά χαρακτηριστικά στους ανθρώπους, οι οποίοι με την σειρά τους καθορίζουν τελικά την πορεία των εθνών τους.

Το  Δια Ταύτα

Όλες οι κυβερνήσεις επικαλούνται την πρόθεσή τους για την επικράτηση της ειρήνης. Εκτός όμως από αισθήματα, τα κράτη διαθέτουν μια συνολική ισχύ, απόρροια του μεγέθους, του πλούτου και των στρατιωτικών δυνατοτήτων τους, την οποία χρησιμοποιούν για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Στρατιωτική ισχύς και ειρηνική συνύπαρξη είναι δύο ασύμβατες έννοιες. Η φράση του Θουκυδίδου (460-398 π.Χ.)[9]: «Δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωρούσιν (ὁ ἰσχυρὸς ἐπιβάλλει ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ δύναμή του καὶ ὁ ἀδύνατος ὑποχωρεῖ ὅσο τοῦ τὸ ἐπιβάλλει ἡ ἀδυναμία του) Ἱστορίαι (5.84.1-5.89.1)», εξακολουθεί να ισχύει στο ακέραιο. Οι πόλεμοι δεν τερματίζονται με ευχολόγια, αλλά με τη χρήση ισχύος. Όποιος διαθέτει ισχύ, δεν μπορεί να αντισταθεί να μην τη χρησιμοποιεί για να αυξήσει τη κυριαρχία του, οπότε ολισθαίνουμε ξανά στο πόλεμο. Είναι ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο δυστυχώς δεν μπορούμε να εξέλθουμε. Ο πόλεμος δεν αποτελεί το πεπρωμένο της ανθρωπότητος, Ότι βιώνουμε είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Επιλέξαμε το δρόμο της κακίας και όχι της αρετής και εάν οι πρωτόπλαστοι δεν έτρωγαν το μήλο θα είμασταν ακόμη στο παράδεισο. Δεν υφίσταται επιλογή άνευ τιμήματος.

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

Σεπτέμβριος 2025

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Απώλειες Παλαιστινίων

• Λωρίδα της Γάζας: Περισσότεροι από 62.000 (18.900 παιδιά), 145.870 τραυματίες, 6.000 αγνοούμενοι.
• Δυτική Όχθη: 211 νεκροί, 2.469 τραυματίες. Εντός του Ισραήλ: 1.000 νεκροί.
• Σύνολο: 63.211 νεκροί, 148.339 τραυματίες, 6.000 αγνοούμενοι.

[2] Η παράγραφος που εξαιρεί τη Χαμάς από την διακυβέρνηση αναφέρει: «Ο οδικός χάρτης απαιτεί περαιτέρω τον αφοπλισμό της Χαμάς και τον αποκλεισμό της από τη διακυβέρνηση στη Γάζα, την εξομάλυνση των (σχέσεων) μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών χωρών, καθώς και εγγυήσεις συλλογικής ασφάλειας (The roadmap further calls for the disarmament of Hamas and its exclusion from governance in Gaza, normalization between Israel and the Arab countries, as well as collective security guarantees)».

[3] Το ηγετικό στέλεχος της Φατάχ Μαχμούντ Αμπάς (1935), γνωστός και με το όνομα Αμπού Μαζέν είναι ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής από το 2005. Θεωρείται φιλειρηνιστής και μετριοπαθής πολιτικός. Σπούδασε νομικά στη Αίγυπτο και στην ΕΣΣΔ. Το 1957 έγινε ιδρυτικό μέλος της Φατάχ. Στα επόμενα χρόνια ήταν δίπλα στον Αραφάτ και τον ακολούθησε σε χώρες όπως η Ιορδανία, ο Λίβανος και η Τυνησία.

O Μαχμούντ Αμπάς.

[4] Την 22 Σεπτεμβρίου 2025, ο Ταγίπ Ερντογκάν σε συνέντευξή του στο Αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο FOX NEWS είπε: «Βλέπω την Χαμάς ως μία ομάδα αντιστάσεως (I see Hamas aw a resistance group)».

[5] Ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1973 (Α΄ Μέρος), Ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1973 (Β΄ Μέρος), Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών .

[6] Η Φατάχ (και έναρθρα Αλ-Φατάχ) είναι Παλαιστινιακό Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα και σοσιαλδημοκρατικό εθνικιστικό κόμμα. Ιδρύθηκε το 1958 από βετεράνους των πολέμων του 1948 και 1956 εναντίον του Ισραήλ. Το όνομα Φατάχ αποτελεί αρκτικόλεξο κατ' αντιστροφή των λέξεων «Ταχρίρ Φιλαστίν», που σημαίνει Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Σήμερα αποτελεί μια πολυκομματική συνομοσπονδία των Παλαιστινίων, συγκροτούμενη από την Κεντρική Επιτροπή με αρμοδιότητα εκτελεστικής εξουσίας και το Επαναστατικό Συμβούλιο ως κύριο νομοθετικό σώμα, με έδρα στη Ραμάλα. Αποτελεί το βασικό αντίπαλο της Χαμάς.

Το έμβλημα της Φατάχ .

[7] Την 20 και 21 Σεπτεμβρίου 2025, οι 10 χώρες αναγνώρισαν το Παλαιστινιακό κράτος ήσαν: Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, η Ανδόρα και το Μονακό.

[8] Ο Μοχάντας Γκάντι (1869-1948), επίσης γνωστός ως Μαχάτμα Γκάντι, ήταν Ινδός δικηγόρος, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε σημαντικός πνευματικός οδηγός της Ινδίας και του κινήματος για την ανεξαρτησία της, καθώς και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντιστάσεως χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών. Η διδασκαλία του, σε συνδυασμό με τον ασκητικό του βίο, τον κατέστησαν παγκόσμιο σύμβολο της φιλοσοφικής και κοινωνικής διανοήσεως του 20ού αιώνος. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που σημαίνει «Μεγάλη Ψυχή». Τα γενέθλια του Γκάντι στις 2 Οκτωβρίου εορτάζονται παγκοσμίως ως η Παγκόσμια Ημέρα της μη Βίας.

[9] Ο Θουκυδίδης (460 - 398 π.Χ.) ήταν Θρακικής και Αθηναϊκής καταγωγής. Συνέγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου από την έναρξή του το 431 π.Χ. έως την αρχή του Δεκελειακού Πολέμου το 410 π.Χ. Το έργο του χαρακτηρίζεται από τη τεκμηριωμένη και αμερόληπτη καταγραφή των συμβάντων. Ο Θουκυδίδης επικεντρώνεται στα γεγονότα και αποφεύγει τη μυθοπλασία. Το διαχρονικής αξίας έργο του, τού εξασφάλισε την αθανασία και το τίτλο του «Πατέρα της Επιστημονικής Ιστορίας». Ο Θουκυδίδης διδάσκεται στις περισσότερες στρατιωτικές σχολές του κόσμου.

ΤΕΛΟΣ